İki adam ve bir kadın; bir kadın ve iki aşk (4.bölüm)

Diğer bölümlere sol taraftaki Mart ayı arşivinin altından ulaşabilirsiniz.

Bugün çok güzel görünmeliydi Aslı. Herşeyi ile kusursuz olmalıydı çünkü Mahir O’nu ilk defa iş arkadaşlarından birkaçıyla birlikte çıkacağı yemekte yanında görmek istediğini söylemiş, bu da Aslı’ya hiç yaşamadığı bir gurur vermişti. Zavallı Aslı, Mahir’in kendine onay verircesine, lütfederek yaptığı davranışların altında  ne kadar ezildiğini göremeyecek kadar kör bir aşığa dönüşmüştü. Rahmi hayatına girdiğinden beri Mahir’e karşı artan tutkusu içinde sürükleniyor ve gittikçe altında ezildiği sözler ve davranışlara karşı körleşiyordu. Körleşiyordu çünkü kafasında yarattığı aşkın sahibi adam Rahmi’nin nazik sözleriyle konuşan Mahir’di. Aslı’nın başka birşey duyduğu yoktu ya da duymak istemiyordu.

Sabahtan akşama alışveriş, kuaför vs derken sonunda aynanın karşısında kendine beğenen gözlerle bakıyordu Aslı. Mahir’in de beğeneceğine hiç şüphesi yoktu. O sırada cep telefonu çaldı,  Mahir aşağıda arabada  O’nu bekliyordu. Yukarıya bile çıkmamasına içten içe üzülen Aslı, güzel siyah elbisesini saklayan siyah paltosunu üzerine geçirip çantasını aldı ve asansöre doğru garip bir buruklukla ilerledi. Nasıl olsa yemekte Aslı’nın ne kadar özendiğini ve ne kadar güzel olduğunu görecekti Mahir, yukarı çıkmaması sorun değildi.

İstanbul’un en gözde mekanlarından birinin önünde durdular. Vale hemen  gelip arabayı aldı ve konukları girişe doğru yöneltti. 25 dakika süren yol boyunca Nasılsın, Günün nasıl geçti'den başka birşey söylememiş olan Mahir,  Aslı’nın üzerindekilere yan gözle bile bakmamıştı. Umursamadığından mı, yoksa Aslı’nın onu utandırmayacak kadar güzel giyinmiş olduğuna emin olduğundan mı yoksa kafasında konuşacağı iş ile ilgili türlü dolap düşündüğünden mi bilinmez ama sonuçta Aslı’nin içi hüzünle dolmuştu bir kere. Keşke şu anda Mahir’in yerinde Rahmi olsaydı, O’nu iltifatlata boğar, tüm gün hazırlanmasının hakkını verecek güzel sözlerle bezerdi gecesini ve Aslı’nın içi mutlulukla dolardı. Birden bu düşüncelerinden korktu Aslı, kaçmaya çalıştı. 10 gün sonra düğünleri vardı ve Rahmi’ye Mahir ile evleneceğinden artık konuşmayı sürdürmelerinin olanaksız olduğundan bahsetme zamanı gelip çatmıştı. Mahir’den haberdardı  Rahmi ama işin evliliğe gidecek kadar ciddi olduğunu düşünmüyordu, öyle olsaydı eğer Aslı sabahlara kadar kendisiyle konuşuyor olmazdı.

Muhteşem kristal bir avizenin aydınlattığı kocaman salonda müstakbel müşterileri için restoranın en güzel yerinde yuvarlak bir masa hazırlatmıştı Mahir. 4 kişi olacaklardı, bir Japon ve bir Türk iş adamı, anlaşmanın yapılmasını sağlayacak olan Mahir ve ortamı yumuşatma faktörü olarak da Aslı. Allahtan Japon iş adamı senelerce Türklerle iş yapmış olmasından dolayı Türkçeyi çok iyi biliyordu da bir de dil sorunu yaşamayacaklardı.

Kapıdan girerken vestiyere paltolarını bırakmışlar, Mahir sırtı hafif açık, Aslı’nın üzerine sımsıkı oturup muhteşem vücudunun detaylarını ortaya çıkaran elbisesine sonunda şöyle bir yan gözle bakma lütfunda bulunmuş,  fakat yine hiç bir şey söylemeden sadece memnuniyetle gülümsemişti. Eh o da birşey diye düşündü Aslı, ne yapalım bu adam böyle değiştirmeye çalıştırmaktansa kabul etmem en doğrusu, sonuçta ben O’na bu haliyle aşık oldum. O zaman da Rahmi gibi güzel sözler söylemiyordu ki şimdi birden Rahmi’ye dönüşmesini bekliyorum, Tanrım bunları düşünmekten nefret ediyorum, beni korkutuyorlar.

Hepsi birer sanat eseri görünümündeki yemekler birbiri ardına gelip giderken, birden masada bir gerginlik oldu, anlaşma konuşmaları hararetlendi. Adamlardan biri konuyu alttan almazsa rezalet çıkabilirdi. Birden konuşmanın en alevli anında bir an için Mahir’in ağzından Rahmi’nin sesini duyar gibi oldu Aslı. Anadolu aksanıyla ezilen kelimeleriyle 2 ılımlı cümle söyledi ve ortalık duruldu. Adamlar başka söyleyecek birşey bulamadılar. Aslı deliriyorum diye düşündü, ne aksanı ne Rahmi’si , yanımda oturan Mahir ve o güzel ılımlı cümleleri de O kurdu, Rahmi değil. O an Aslı artık tüm gücünü toplayarak kararını verdi, eğer bu akşam Rahmi ile konuşacak fırsatı olursa O’na bu konuşmaların  kesilmesini gerektiğini, yakında evleneceğini ve Mahir’i hiçbir şeyi riske atamayacak kadar çok sevdiğini söyleyecek; kendisini hiç unutmayacağını ve her zaman eşsiz bir dost olarak hatırlayacağını fakat kendi yollarına gitmelerinin zamanının geldiğini belirtecekti ve Rahmi’nin o güzel sözleriyle O’nu yumuşatmasına da izin vermeyecekti.

Anlaşma yapılmış, Mahir ve adamlar hayatlarından memnun, sanat eseri tatlılarını da yedikten sonra sofradan kalktılar. Eller sıkışıldı ve herkes kendi arabasına binip yola çıktı. Aslı, Mahir acaba bana mı gelecek yoksa O’nda kalmamı mı isteyecek diye düşünürken, Mahir çok yorgun olduğunu , yemeğin stresinden çok yorulduğunu  söylemeye başlayarak Aslı’nın düşüncesine cevabını verdi; bu Aslı’nın kendi evinde yanlız başına olacağı anlamına geliyordu ve bu da Aslı’nın Rahmi ile bu gece konuşup hiç görmediği aşkından ayrılması demekti...

Devamı için tıklayın!

Alev Keskin

Twitter / @alewkeskin 
http://about.me/alewkeskin

-->