Geçmişten Geleceğe Mesaj

Sene 1987, tam 25 yıl önce...

Ailece yazlıktayız. Ayvalık’ın kavuran Ağustos sıcağında; Babam, sıcak başına vurmuş bir şekilde işten eve gelmiş, annem klimasız bir evde akşam yemeğinin son hazırlıklarını tamamlama telaşı içinde uğraşıyor; bendeniz de kendimden 5 yaş büyük ablama türlü türlü şımarıklıklar yapıyorum...

Abla kardeş hayat boyu didiştik biz, didiştikçe daha çok sevdik birbirimizi... İşte tam o sırada, didişme anlarımızdan birini yaşıyoruz. Nedenini düşündüm ama hatırlayamadım. O kadar önemsizmiş ki silinmiş hafızamdan.

Neyse yemek hazırlandı, geçtik soframızın başına. Durmadım, devam ettim ben şımarıklıklarıma... O sırada canım babamdan beklenmedik, anlamsız bir öğüt geliverdi benim için : “Bak artık okula bile gidiyorsun, Çiğdem; Büyümen lazım, ablan gibi olgun ol; gün gelir, ablanın başına birşey gelirse, O’ndan sorumlu Sen olacaksın, ona Sen bakacaksın...”

Bu cümlelere o an, ne annem anlam verdi, ne ablam, ne de ben ne de babam:)...Bir süre ablamla aramızda şaka konusu bile oldu; “Pist küçük kardeş, bak büyüyünce sen bakacaksın bana unutma :)” dediğini hala  duyabiliyorum.

Aradan yıllar geçti, o günü hepimiz unuttuk. Çok uzun süre bahsi bile geçmedi. Ta ki Ablam yeni bir böbreğe daha ihtiyaç duyana kadar... O dönem annem apar topar İstanbul’a gelmişti. Bir süre önce evde temizlik yaparken, okumayı öğrendiğim sene bana aldıkları günlüğümü bulmuş ve yanında getirmişti, okuyalım da gülelim, biraz havamız değişsin diye... 
Kendimi bildim bileli komik bir aile olmuşuzdur. Her kötü durumda komik olmayı başarmışızdır ki bu da sanırım Keskin Ailesinin genlerinde olan en değerli özelliklerden biri:)

25 sene önce, küçük Çiğdem’in yazdığı günlüğü, yüksek sesle annem ve ablama okumaya başladım.  Ara sıra anneme, ablama, annanneme de yazdırarak bir nevi hatıra defteri haline de getirmiştim günlüğümü :)

Sayfaları çevirirken, ablamın benim için karaladığı bir yazıya denk geldim ve gülerek, yüksek sesle okumaya başladım. “Sevgili 1. Kardeşim” diye başlayan yazıda, o günden bir alıntı vardı : “Bak sana birşey söyleyeceğim. Ben büyüdüğüm zaman bana bakacak mısın? Ama inşallah öyle birşey olmaz.”

O günlerde sevgili ablamın yeni böbrek ihtiyacı başgöstermiş, böbrek naklihazırlıkları için tüm aile uğraşıyoruz. Gülüşürken bir anda sessizlik oluverdi. 25 yıl önce,O gece söylenen ve anlamsız kalan cümleler, artık anlam kazanmıştı.

Ablamın 1987’de sorduğu ve benim çocuk kahkahalarıyla güldüğüm soruya o gün anlamlı bir cevap verdim içimden. “Evet ablacığım, artık büyüdüm ve her zaman senin yanındayım...”

Ama ablam eklemişti “İnşallah öyle birşey olmaz” diye. Annem ablama böbreğini verdi. Artık ablam gün geçtikçe daha iyi oluyor. 25 senedir O küçük kardeşine bakıyor, bundan sonra da böyle olacak gibi duruyor...:)

Geçmişten, geleceğe dair; bana gelen ilginç bir mesajı sizlerle paylaşmak istedim. Siz hiç geçmişte, geleceğe dair beklenmedik bir mesaj aldınız mı?

Çiğdem Keskin

Twitter / @keskincigdem 
about.me/keskincigdem