Tam Techizatlı Cevat Kelle

Hatırlar mısınız bilmem yıllar önce Levent Kırca’nın “Olacak O kadar” adlı programında bir “tam techizatlı Cevat kelle vardı”, kendisi gerçekten her eve lazım bir adamdı ki; O’nun bulundugu yerde eksik materyal kalmazdı:) Her tarafından birşey sarkardı...

Yeni farkettiğim , üzülsem mi sevinsem mi, işe mi yarıyor, afedersiniz, boka mı sardırıyor, diye düşündüğüm bir konuya değineceğim; Internet ve artık hastalık olarak resmi sınıflandırmaya giren “İnternet bağımlılığı”... Ben ki interneti ilk kullanmaya başlayanlardan olup, kendisine son derece hakim oldugumu düşünen biriyim ta ki şu 7 hafta öncesine kadar zat-ı ali’lerinden hiç korkmamıştım.

7 hafta önce böbrek nakli oldum, malum vücut yeni organı reddetmesin diye bağışıklık sisteminizi baskılıyorlar, ameliyattan sonraki ilk 3 ay  hafiften bir ev hapsi ve insansızlık dönemi geçiriyorsunuz enfeksiyon kapma riskinizden dolayı. Neyse konumuz bu değil... 

Herşey benim ev hapsi sırasında her zaman yaptıgım gibi yoğun kitap okumak, film izlemek, yemek yapmak , evimle ve hayvanlarımla ilgilenmek  vs gibi kendime daha faydalı ve daha insani şeyler yapmak yerine, haydi içine girmediğim sosyal medya araçlarından bir Twitter kaldı; malum bizim kardeş de sosyal medyacı deyip de twitter’a adım atmam ile başladı. Aman bir de ne göreyim. Bambaşka ve bağımlılık yapan bir alem. Bilgisayarın başından kalkamaz oldum; bir yandan değişik düşünceler ve insanlar gözlemleme olanağı bulmanın merakı ve heyecanı, bir yandan da 140 karakter sınırlaması içinde neyi nasıl yazabilirim, yazacak değişik ve farklı ne bulabilirim, bu sosyal medya aracından ne öğrenebilirim, karşımdaki sanal ama gerçek insanlara benden ne katabilirim,onlardan kendime ne geçirebilirim, gerektiğinde nasıl eğlence aracı haline dönüştürebilirim vs gibi düşüncelerle çeşitli üsluplar ve konular denemeye başladım. İlk birkaç gün iyi, güzel, değişik vaktim geçiyor falan derken bir akşam dışarıdan kendime şöyle bir baktım ki;  saat sabah 1 : 15 suları; karşımda sosyalmedyatv adlı program açık, kucağımda dizüstü bilgisayar, bilgisayarda açılmış 4 pencere, bir yandan telefonuma gelen mesajı cevaplıyorum bir yandan da 4 pencerenin 4 ünden de çeşitli yerlere yazı ve soru yetiştirme halindeyim.  Programdaki konuklara söyleyeceklerimi 140 karakterle sıgdırmanın telaşıyla hızla düşünüyorum, yalan yanlış yazarak türkçeyi katlediyorum, bir taraftan da gözümden akan uykuları siliyorum.  

 Eyvahhh dedim; her tarafından teknoloji sarkan modern Cevat kelle misaliyim ama kimseye de faydam yok şu an, hatta kendimden birşeyler götürür gibiyim, bu böyle devam etmemeli... Hatta o an kendi üzerimde yaptıgım bu çıkarımı Twitter’da paylaşınca yazdıgım cümleye gelen tonla yorumdan herkesin benimle aynı durumda oldugunu anlayıp, üzüldüm.

Bu yazdıklarım sosyal medya araçlarını, interneti vs kötülemek için kesinlikle değil. Yerinde, dengeli ve belirli amaçlar uğruna, abartılmayan sürelerle kullanıldıklarında inanılmaz bir teknolojik gelişmenin, küreselleşmenin ürünleri hepsi. Hayatlarımızın her alanında bize getirileri o kadar çok ki onu da başka bir yazıda irdeleriz:)

Ben diyorum ki; Sosyal hayatımızı öldürmedikleri, bizi saman kokan kitap sayfalarından, gıcırdayan gazete yapraklarından, gerçek bir insanın gözyaşlarından, gülüşünden, doğradığımız soğandan, okşadığımız hayvandan, mis kokan açık havadan; kardan yağmurdan güneşten; kısaca bizi sokaktaki sosyal insan olmaktan soyutlayıp, uzaklaştırmadıkları sürece hayatımızda varolmalılar ve biz onları kullanmanın dengesini keşfedip hayatımızın içinde onlara doğru bir yer vermeliyiz.

Tam techizatlı Cevat kelle olalım her zaman; ama her tarafımızdan sarkan hayatın tek yönü değil her yönü olsun; Hayatın kendisi olsun:) 

Her eve lazım bir insan olmak çok güzel birşey olsa gerek:)

Sizce?

Alev Keskin

Twitter / @alewkeskin
http://about.me/alewkeskin